Maak kennis met Peer Wolkers. Onze nieuwe blogcorrespondent. Peer heeft sinds 1998 vele schetsen gemaakt tijdens zijn verblijf in Afrika. Lees zijn boeiende verhaal en geniet van zijn schetsen:

Afrika, het continent waar onze vier kinderen vandaan komen. Tussen 1998 en 2005 hebben we een intensieve band met Senegal en Ethiopië opgebouwd.
Uit Senegal, West-Afrika, komen onze dochter Nabilah, inmiddels 16 jaar, en onze zoon Kémo, 14 jaar. Uit Ethiopië, Oost-Afrika, komen onze dochter Hana, ook 16 jaar, en onze zoon Mitiku, 12 jaar.
Sindsdien hebben Mirjam en ik met de kinderen meerdere reizen gemaakt naar Senegal en Ethiopië, om hen te laten zien hoe mooi Afrika is en mee te geven hoe trots ze mogen zijn op hun geboorteland.
Schetsen deed ik al langer, gewoon om langer dan 1/125e seconde naar iets te kunnen kijken. Soms heb je dan echt iets gezien.
In Afrika was schetsen vooral een middel om met de mensen aan de praat te raken. Altijd is er belangstelling, soms teveel, meestal vooral gezellig! De schetsen die ik sinds 1998 in Senegal en Ethiopië heb gemaakt, zijn voor mij stuk voor stuk dierbare herinneringen.

De kids in Ethiopië, december 2009:
v.l.n.r. Kémo, Nabilah, Hana en Mitiku

Senegal – Hoofdstad Dakar, de westelijkste stad van Afrika. Sahel, savannen, zand en zee. Voor een groot deel vlak, op de overgang van woestijn naar regenwoud. Franse kolonie, zelfstandig sinds 1960. Aan zee ambachtelijke visserij, met houten schepen, Pirogues, met liefde beschilderd. Mijn grote passie… 90 % islamitisch, overal moskeeën, een vriendelijke islam. Baobabs in een uitgestrekt savanne-landschap. Markten, kleuren. En overal hartelijke mensen, vol humor en muziek.

Ethiopië – Hoofdstad Addis Abeba. Stad op 2500m hoogte. Hooggebergte, canyons, spectaculaire vergezichten. Maar ook de overgang naar het regenwoud. Nooit gekoloniseerd geweest, een trots land met een schatrijke cultuur. 50% koptisch-christelijk, 50% islamitisch, meestal in harmonie. Indrukwekkend, leeg, verrassend groen, ruig landschap. Ook hier een passie: de rotskerken in Lalibela, niet opgebouwd maar uitgehakt. Een wereldwonder. En ook hier: hartelijke mensen, trots maar toegankelijk.

Bussen en busjes

Openbaar vervoer: trefpunt van mensen. Verkoop van eten, gesjouw met bagage. Dat is in Senegal en Ethiopië overeenkomstig.

Senegal: Gare Routière (busstation) in Fatick (december 2004). De witte Mercedes-busjes zijn voor de langere afstand.

Ethiopië: tuctucs in Bahar Dar (december 2009), geïmporteerd uit India, voor het locale vervoer. Niets meer dan koelblikjes…

Ethiopië: Bus voor langere afstand, ergens onderweg tussen Addis en Debre Markos in het noorden (oktober 2004)

Markten en mensen

Senegal: markt in Thiès, 4 augustus 1998. Ons 1e bezoek aan Senegal, nog zonder kinderen…

Senegal: de rommel op de dag na Tabaski, de West-Afrikaanse versie van het Islamitische offerfeest. In de havenplaats M’bour, voor ons nieuwjaarsdag 1 januari 2007

Ethiopië: markt in Bahar Dar, 14 december 2012

Ethiopië: kraampjes van golfplaat langs de RingRoad (rondweg, aangelegd door Chinezen..) in Addis Abeba (6 november 2004)

Belangstelling genoeg

Het begint meestal met veel kinderen, later -soms- weggejaagd door ouderen, meestal ook heel
nieuwsgierig…

Senegal:

“Qu’est-ce que vous faites?”
-Je dessine!
– “Quoi?”

– Ce que je vois: les pirogues!
– “Donne-moi le dessin?!”
– Non c’est pour moi, pour souvenir…. “Donne moi quand-même…?!”
– Écoute, je vais te faire un dessin d’une pirogue. Pour toi…
– “Eh, Modou! qu’est-ce qu’il fait là??”
– “Il dessine pour moi!”
– “Faites un pour moi aussi!!”
– d’Accord, ton nom est comment?-
– “Aliou”

Etcetera: 6x een pirogue met hun eigen naam erop….

Wordt vervolgd….. Peer Wolkers 16 juni 2015