Gwen ‘Me and my Lamy’ Glotin
door Linda Toolsema
Bij het Sketch Weekend begin juni jl. speelde Gwen Glotin een thuiswedstrijd: ze woont al bijna 20 jaar in Amsterdam. Gwen (48) komt oorspronkelijk uit Frankrijk en heet eigenlijk Gwenaëlle. Dat is een Bretonse voornaam, maar is te lang en ingewikkeld hier in Nederland. Inmiddels woont ze dus al bijna 20 jaar in Amsterdam met haar partner en hun twee kinderen. Hij is Nederlander, dus thuis wordt er vooral Nederlands gesproken, maar ook Frans – zeker door Gwen met de kinderen. Gwen is vertaalster en werkt freelance voor klanten in Duitsland en Frankrijk. Ze werkt voor bedrijven en vertaalt vooral marketing of technische teksten – geen literatuur!
Schetsboeken
Op de vraag wanneer ze begonnen is met urban sketching antwoordt Gwen: ‘Het heeft eigenlijk echt lang geduurd voordat ik het aandurfde! Ik vond het lang te moeilijk want het betekende buiten tekenen (aaaah, eng!) en gebouwen tekenen (aaaah, kan ik niet!).’ Ze begon in 2014 met het bijhouden van een schetsboek van haar dagelijks leven thuis. Ze tekende wel van observatie, maar binnenshuis, bijvoorbeeld een favoriete knuffel van de kinderen of een stoel.
Het allereerste startpunt was wel met urban sketching verbonden: Gwen kreeg het boek ‘The Art of Urban Sketching‘, van Gabriel Campanario. ‘Ik vond het geweldig en dacht meteen dat ik zoiets zou willen doen. Maar het leek veel te ingewikkeld, en eigenlijk onmogelijk, ver boven wat ik kon. Maar het gaf me wel zin om iets te doen met tekenen in het algemeen en ‘dingen van het dagelijkse leven tekenen’ in het bijzonder.’
Mijn favoriete schets 1: Spiegelgracht, Amsterdam, gezien vanaf café Hans & Grietje. Ik maakte deze tekening vorige winter, tijdens een moeilijke fase. Ik was toen tijdelijk gestopt met werken. Zelfs tekenen was niet meer vanzelfsprekend. Maar op deze dag lukte het. Het was heel koud buiten, maar ik zat binnen, het uitzicht door het raam was schitterend, heel Amsterdams, ik had geen last van mijn ‘wat als mensen zien wat ik teken’-problemen en ik genoot gewoon van wat ik zag buiten en wat ik tevoorschijn zag komen op het papier. Dit was in een A4 Stillman & Birn Alpha schetsboek, mijn lievelingsboek op het moment, met potlood, vulpen (mijn lieve lieve Pilot Falcon!) en aquarel (Daniel Smith).
Gwen ging online zoeken en kwam op de site van Koosje Koene (Sketchbook Skool) terecht, waar ze Koosjes art journaling cursussen ontdekte. Dat was love at first sight! Ze was meteen verslaafd en tekende meteen heel veel, en dagelijks, in schetsboeken. Maar niet buiten! Dat bleef heel eng. Deze drempel heeft Gwen beetje bij beetje genomen, eerst dankzij de opdrachten in de online cursussen van Sketchbook Skool, later door naar sketchcrawls van The Amsterdam Urban Sketchers te gaan. Het werd langzaam makkelijker, tekenen met een groep hielp heel veel. Ze ging ook steeds vaker in haar eentje in cafés zitten om te tekenen en sprak ook vaak met een vriendin af om samen te schetsen. Eerst tekende Gwen losse voorwerpen: haar kop koffie, flessen, de tas van iemand, planten… Toen opeens durfde ze mensen te tekenen en oooooh dat was ook love at first sight! – hoewel ze naar eigen zeggen eerst eindeloos veel raar uitziende mensen getekend heeft, vaak zonder benen of zonder handen.
Vervolgens begon ze ook de andere schetsers te tekenen, maar nog steeds niet of nauwelijks gebouwen, want ze dacht nog steeds dat ze dat niet kon. En in die tijd wilde ze dat ook niet, ze vond mensen tekenen veel leuker. Nog later ging Gwen ook buiten Amsterdam tekenen, omdat nieuwe USK groepen werden geboren in andere steden. Haar eerste echte urban sketch heeft ze bij zo’n uitstapje in Den Haag gemaakt, vermoedelijk in 2015, bij de eerste ontmoeting van de Den Haag groep. En vanaf dat moment vond ze dat heel erg leuk. Na het jarenlang veel mensen tekenen is ze opeens vorig jaar een nieuwe fase ingegaan en geniet ze nu ook heel veel van het tekenen van urban scenes – op locatie in Amsterdam, of in andere steden – er is sowieso genoeg keus.
Inkt!
Het favoriete materiaal van Gwen is inkt, inkt, en nog eens inkt! ‘Ik ben verliefd op inktlijnen. En op vulpennen. Tekenen met een vulpen is wat ik het liefst doe. Of met een brush pen. Meestal zonder potlood eerst, want het is zo speciaal en spannend om de inktlijn te zien verschijnen en niet zeker te weten wat daarmee gaat gebeuren!’
De eerste jaren heeft Gwen met een Lamy Safari vulpen getekend, met De Atramentis inkt. Vorig jaar heeft ze na lang aarzelen toch een dure vulpen gekocht, een Pilot Falcon met extra flexibele punt, en… ze kan niet meer zonder! ‘Hij kan heel mooie lijnen maken, van dun naar dik, heel leuk, ik word er niet moe van.’ Vooral voor portretten gebruikt ze ook vaak een Pentel Pocket Brush Pen, want de lijnen die daaruit komen zijn nog vloeiender en dat past goed bij portretten vindt Gwen. Het probleem is dat het niet altijd makkelijk is om daarmee de lijnen te krijgen die je wilt… Soms wil je een dunne lijn maar je drukt iets te veel en splash, je krijgt een grote inktvlek precies op de neus (van je tekening, niet van jouzelf – hoewel, dat kan ook gebeuren). Maar dat maakt het ook juist spannend!
Mijn favoriete schets 2: Nantes (Frankrijk), de tuin van mijn moeder. Deze is van vorige zomer. Dit is de tuin van mijn moeder, bij wat jarenlang het familiehuis was. Ik vond deze tekening al goed gelukt toen ik hem deed, maar nu is het nog dierbaarder geworden want het huis is net verkocht. Dat is ook een aspect van tekenen dat voor mij belangrijk is: mensen of plekken tekenen die persoonlijk belangrijk zijn (Stillman & Birn Alpha – maar kleiner, landschapformaat -, Pilot Falcon en aquarel).
Naast inkt gebruikt Gwen ook heel vaak aquarel, maar hoewel ze dat heel erg leuk vind, voelt het niet zo ‘eigen’ als inktlijnen. ‘Ik heb nog steeds het gevoel dat ik aquarel niet snap en dat ik maar wat doe. Maar het blijft leuk om te gebruiken en te oefenen!’ Eigenlijk houdt ze ook van tekenen met balpen en met kleurpotloden. Maar omdat ze vaak spontaan eerst haar vulpen of brushpen pakt, komt dat er niet vaak van. Gwen heeft meer ’tekentijd’ nodig, vindt ze. Zeker nu ze tijdens het Amsterdam Sketch Weekend de workshop van Anne Rose Oosterbaan (‘Eerst kleur, dan tekenen’) heeft gevolgd. Hoewel dat ver buiten Gwens comfortzone was, heeft het een diepe indruk op haar gemaakt. Ze wil er nu verder mee experimenteren en proberen een weg te vinden om deze methode aan te passen zodat het bij haar past. Voor nu betekent dat oefenen met aquarel eerst (in plaats van beginnen met inktlijnen), zonder te weten wat ze ermee doet, maar dat vindt ze grappig en heel speels.
Vintage meubels
Hoewel Gwen het aan het begin erg spannend vond om op locatie te gaan tekenen, heeft ze er eigenlijk alleen maar positieve ervaringen mee. Het leukste aan buiten tekenen vindt Gwen het gevoel dat ze daarvan krijgt: vooral ontspanning. ‘Het maakt mijn hoofd lichter en schoner, ik ben dan alleen maar bezig met wat ik zie en wat ik op het papier krijg, dat is heel fijn. Ik gebruik tekenen eigenlijk als meditatie en therapie, en het werkt nu het best op locatie. Tekenen in het algemeen en vooral buiten tekenen is een geweldig medicijn!’
Mijn favoriete schets 3: Amsterdam, Café de Doelen, Kloveniersburgwal. Deze schets vind ik leuk omdat alles goed ging op deze dag. En omdat alles ook goed ging op het papier! En de mensen gingen niet weg! Nou ja, eigenlijk wel, de twee mensen links waren er niet toen ik begon, maar de vier mensen rechts waren mijn ‘target’ en ze bleven lang zitten. Daarna amuseerde ik mezelf met de details in de achtergrond. Mensen en details, dat is echt iets voor mij! Wat ik ook leuk vind is dat ik het in zwart en wit heb gelaten, behalve de lamp. Kleuren toevoegen vind ik leuk, maar altijd moeilijk, dat was dus een goede keuze. (Hahlnemühle watercolour schetsboek, Pilot Falcon vulpen en grijze Pentel brushpen, zowel puur als verdund met waterpenseel om verschillende grijstinten te krijgen).
Gwen geniet er ook van om nieuwe stappen te maken met urban sketching, en dit hele proces, de evolutie van ‘buiten tekenen is veel te eng’ naar ‘ik ben verliefd op tekenen op locatie’, maakt haar heel blij. De laatste, meest recente stap is dat ze nu zonder moeite tekent in haar eigen buurt. ‘Het lijkt misschien raar dat ik het lastig vond, maar dat was wel het moeilijkst. Het idee dat ik buren of mensen die ik ken tegen zou komen tijdens het tekenen vond ik heel lang helemaal niks.’ Maar vorig jaar begon ze naar een speciale winkel te gaan in haar buurt om te tekenen, en dat heeft een groot effect gehad. Het is een winkel voor vintage meubels en andere tweedehandse spullen, maar niet zo maar eentje. ‘Ik vond het daar zo mooi en de sfeer zo zen dat ik daar meteen graag wilde tekenen. Zo graag dat ik niet nadacht over de ‘ja maar dat is eng’ kwestie.’ Gwen vroeg de eigenares of ze mocht komen tekenen, en dat mocht – en ondertussen gaat ze daar regelmatig tekenen, met veel plezier. Gwen vraagt zich af of het echt ‘urban sketching’ is, zo in een winkel tekenen. Maar inmiddels is ze alweer een stap verder, ze tekent nu ook op andere plekken in haar buurt: in cafés, in een andere winkel voor vintage meubels (‘dat is blijkbaar mijn ding!’), in een koffie en theezaak… Dan tekent ze wat ze ziet in het café of de winkel, met of zonder mensen erbij, of het uitzicht uit het raam. Of het gebouw zelf. En de reactie van mensen is altijd heel lief en aardig. ‘Vaak vragen ze of ze een foto mogen maken of het op hun social media account mogen zetten. Dat is heel goed voor mijn zelfvertrouwen!’
Alles kan leuk zijn!
Als je Gwen vraagt wat of waar ze het liefste tekent, krijg je te horen: Mensen! Dat blijft spontaan haar eerste antwoord. Maar tegenwoordig vindt ze het leuk om mensen in hun omgeving te tekenen, dus niet meer losse mensen maar met de plek waar ze zich bevinden – en dat is vaak een café of een terras. Gwen houdt van details en kan met vreugde een paar uur, of meer, details toevoegen – vaak vindt ze het moeilijk om te weten waar te stoppen. Inmiddels tekent ze ook graag plekken, urban scenes dus, zelfs zonder mensen erbij! Wanneer Gwen op zoek is naar iets wat ze kan tekenen, wordt haar oog vaak aangetrokken door iets dat heel Nederlands is – ‘misschien omdat ik oorspronkelijk niet van hier ben en dus is de schoonheid van Amsterdam en van kleine, gewone Nederlandse details minder ‘gewoon’ voor mij. Dat kan een mooi Nederlands huis zijn, of de deur van een woonboot, of een groep fietsen… ‘
Mijn favoriete schets 4: Amsterdam, Javaplein, Vintage Markt. Dit is waarschijnlijk mijn lievelingstekening op het moment. Het is in mijn buurt, heel dicht bij huis, tijdens een vintage markt die om de drie à vier maanden wordt georganiseerd. Het was ook de eerste zonnige en redelijk warme dag van het jaar, ik kon buiten op een terras zitten, dat was heerlijk. De scene voor mij was ook precies wat ik leuk vind om te tekenen en het tekenen ging ook zo als ik het wou – wat niet altijd gebeurt! Deze tekening werd ook gebruikt online en in de lokale krant als promotie voor de volgende markt, dat maakt hem ook nog meer bijzonder voor mij! (Hahnemühle watercolour schetsboek, Pilot Falcon en aquarel).
Op het moment tekent Gwen het liefst in parken of langs het water, ze geniet dan van de rust van de locatie en van de rust van het tekenen. Maar ze heeft de afgelopen jaren ook heel vaak en veel in het Centraal Station in Amsterdam getekend, om te oefenen met mensen tekenen. En in het Rijksmuseum. Ze heeft niet echt tips voor mooie locaties: ‘Ik vind dat alles leuk kan zijn om te tekenen. Als je iets ziet waarvan je denkt ‘oooh, dat wil ik tekenen’, dan maakt het niets uit of het iets heel moois is of vrij gewoon, dan kan het niet misgaan – nou ja, de tekening zelf kan misgaan natuurlijk, maar het plezier in het tekenen niet. Euh, meestal niet!’ Op basis van haar recente ervaring heeft ze wel de volgende tip voor ons: ‘Ga bij jou in de buurt tekenen! Dat is heel leuk om nieuwe kennissen te maken en een nieuwe band met mensen en plekken te krijgen.’
Bedankt Gwen, voor je verhalen! De volgende keer maken we kennis met Gertjan Velthuizen.
Recente reacties