Curaçao, maart 2015
Aquarelverf: Rembrandt, Winsor&Newton en Old Holland. Schut aquarelblok 10×15 cm. Breed, plat penseel.


door Lijn Hof

Pech kan heel gezond zijn als je tekent of schildert. Het dwingt tot improviseren en soms zorgt het voor een nieuwe manier van werken die je anders niet zou hebben ontdekt. In het geval van Inge Leonora-den Ouden was het misschien iets te veel pech, maar het resultaat is verrassend.

Het begon met de aquareldoos die Inge van haar vader erfde. Daar zat alleen een klein penseeltje bij en een groter penseel leek haar wel handig.
Inge: ‘In een kunstenaarsbenodigdhedenwinkel werd me een ‘pure red sable brush’ geadviseerd. Ik kocht een nummer 14, al kostte die een rib uit m’n lijf. De winkelier bleek gelijk te hebben. Ik was er heel blij mee. Omdat het penseel een fijne punt had kon ik het voor bijna alles gebruiken.’
Aanvankelijk waren dat vooral stillevens.
Inge: ‘Met fruit. En zo af en toe schilderde ik iets naar een foto.’
En ze ontdekte het buiten tekenen.
Inge wist dat er op Curaçao om het jaar een plein air festival werd georganiseerd. Haar echtgenoot komt daar vandaan, dus het was goed te combineren met familiebezoek.
Inge: ‘Plein Air Curaçao is een gezellig samenzijn van schilders uit verschillende landen. De regels zijn niet streng. Alle materialen zijn toegestaan en je hoeft geen professionele kunstenaar te zijn. Elke dag zijn er ‘paint outs’ en je kunt je werk exposeren.’

Bij het festival hoorde een boottocht. Hoe idyllisch wil je het als schetser hebben?
Na een stukje varen langs de kust werd het anker uitgeworpen in een baai. De schilders konden aan het werk terwijl de boot zachtjes deinde.
Inge: ‘ Ik zat op het bovendek, op een klein tripod-krukje en schilderde het uitzicht. Op mijn schoot had ik mijn tas met daarop mijn aquarelblok. In mijn linkerhand hield ik mijn verfdoosje en in mijn rechter een breed penseel. Dat brede platte penseel had ik speciaal voor deze reis gekocht om snel grote vlakken op te kunnen zetten als begin van een aquarel. Mijn geliefde nummer 14 penseel én het kleine penseeltje van mijn vader zaten nog in een plastic zakje. Dat had ik op schoot liggen, naast het blok op de tas. Alles op schoot houden werkt lekker, dacht ik.’
Maar eigenlijk wel logisch achteraf: wat op het land lekker werkt kan op een boot nogal verkeerd uitpakken.
Inge: ‘ Waarschijnlijk was het een windvlaag. De boot maakte ineens een rare zwieper. Het plastic zakje woei van mijn schoot en door alle spullen die ik daar had liggen en mijn handen die ik vol had, kon ik niet snel genoeg opstaan. Voordat ik overeind kon komen was het zakje van het dek af gewapperd en in de diepte verdwenen.’
Even was Inge terneergeslagen en ze wist ook niet hoe ze verder moest werken. Tot ze bedacht dat het dan maar met het brede penseel moest.
Inge: ‘Daarmee kon ik meer dan alleen vlakken opzetten, ontdekte ik. Zo maakte ik mijn aquarel af en ik gebruikte alle mogelijkheden die dat brede en platte penseel bood.’

Best goed gelukt, vindt ze.

Heeft ze thuis een nieuwe pure red sable aangeschaft?
Inge: Ik heb op Curaçao een nieuw penseel gekocht van ongeveer dezelfde maat. Een red sable was daar niet te krijgen. Later heb ik er toch weer een gekocht.’

Inge Leonora – den Ouden

De volgende editie van Plein Air Curaçao zal in 2021 plaatsvinden. Meer informatie vind je hier.

En goed uitkijken als je met de boot meegaat.

Heb jij ook een spannend, ontroerend, grappig, vrolijk, verdrietig, of sterk verhaal bij een schets? Of heb een een bijzondere herinnering bij een schets? Doe dan mee en mail Lijn Hof: lijnhof@urbansketchers.nl