Een jaar geleden…

door Roger Klaassen

Vandaag precies een jaar geleden begon het 10de Urban Sketchers Symposium in Amsterdam. Voor sommigen van ons de apotheose na twee jaar voorbereiding, voor sommigen een eerste werkdag als vrijwilliger, voor velen de eerste dag van een geweldig Symposium als deelnemer – voor allemaal een prachtige herinnering.

Een herinnering die tegelijk een beetje pijn doet en troost biedt, nu er dit jaar geen Symposium kan plaatsvinden – in eerste instantie afgelast wegens de politiek instabiele situatie in Hongkong, maar ook zonder die problemen zou het Symposium niet hebben kunnen doorgaan wegens de corona-uitbraak.

Als ik terugdenk aan het Symposium in Amsterdam, komen twee dingen meteen bij me op: het enthousiasme van de vrijwilligers en de hitte. Aan de hand van een paar foto’s en schetsen wil ik met jullie terugkijken.

Aan het Symposium ging twee jaar voorbereiding vooraf: het vinden van een geschikte locatie, het vinden van sponsoren, het regelen van de logistiek voor goodies en marktartikelen, het vinden van 36 locatie voor workshops, het uitzetten van sketch walks en het recruteren van vrijwilligers, het maken van planningen en werkschema’s… enzovoorts. Je kunt je niet voorstellen hoe gelukkig je dan bent als je ’s ochtends om half acht het ‘rode leger’ van vrijwilligers bij de Zuiderkerk klaar ziet staan om aan het werk te gaan, als je begint te geloven dat wat op papier is bedacht, ook daadwerkelijk zal gaan gebeuren.

Gwen Glotin was correspondent tijdens het Symposium en vertelde haar belevenissen rond het Symposium in tekeningen. 24 juli, 15.00 ’s middags: de deuren gaan open voor de deelnemers.

Opluchting, trots, adrenaline, vermoeidheid en oververhitting: deze foto van Marleen Dambrink en Linda Toolsema aan het eind van een lange werkdag zegt het allemaal. We did it!

Gwen fietste van workshop naar workshop en dan weer naar de Zuiderkerk om het Symposium in al zijn facetten vast te leggen. Hier één van de vele tekeningen die ze maakte van workshops.

Zaterdagmiddag… terwijl de deelnemers op weg zijn naar een laatste drankje en naar de groepsfoto, ruimt een groepje vrijwilligers de Zuiderkerk op. Deze foto illustreert wat mij betreft de flexibiliteit en inzet van de vrijwilligers: Patricia Coors die de hele Zuiderkerk stofzuigt.

Ik herinner me nog goed dat Peer Wolkers bij de eerste bijeenkomst van het ‘local team’ zei: ‘We hebben de Zuiderkerk, we hebben Amsterdam – wat kan er dan nog mislukken?’ Peer had gelijk, maar er moest toch nog heel wat gebeuren om het te laten slagen. Het plezier voor de deelnemers stond bij ons voorop, zodat zij onbezorgde tekendagen in Amsterdam zouden beleven. 100% geslaagd!