door Roger Klaassen

Onlangs trad Annelies Darmstadt toe tot het bestuur van de Stichting Urban Sketchers Nederland. Ze is onze nieuwe penningmeester en ze zal aan de slag gaan met de organisatie van onze Sketch Days. Tijd voor een nadere kennismaking!

Annelies is nu één jaar met pensioen en woont sinds een half jaar in het Brabantse Lieshout. “Ik heb 3 zonen, van wie de oudste 3 jaar geleden na een langdurig ziekbed is overleden. Daarnaast heb ik nog 2 schoondochters en 3 kleinkinderen. Ik heb altijd als secretaresse in de gezondheidszorg gewerkt en heb jaren mijn eigen zwemschool gehad.”

“Deze is gemaakt tijdens een schetscrawl in Den Haag. Ik vind met name het raam zo goed gelukt. De schilderijen zijn afdrukjes die ik erbij heb geplakt.”

Meedoen aan een interview voor onze website, daar zag Annelies een beetje tegenop: “Ik zie daar vaak mensen langskomen die ken van de mooie schetsen die ze maken… Maar ja, nu ik net ben toegetreden tot bestuur van Stichting Urban Sketchers Nederland, is het toch leuk als men je iets beter leert kennen.” Zeker weten, Annelies, en ook je tekeningen mogen er zijn, hoor!

Annelies: “Met het interview wil ik ook een boodschap meegeven aan de vele beginnend schetsers en aan schetsers die nog een drempel over moeten. Begin en blijf tekenen, sluit je aan bij urban sketchers groepen en ben trots op je eigen werk.”

“In het Archeon maakte ik deze schets die ik thuis heb afgewerkt met gele bister.”

Het begin

Vroeger fotografeerde Annelies graag, maar het tekenen heeft die hobby nu verdrongen. “Al mijn hele leven ben ik gefascineerd door mooie papiertjes en kleurmateriaal. Via origami, kaarten maken, scrapbooking, stempelen, kleuren en zentangle ben ik terecht gekomen bij schilderen en uiteindelijk tekenen. Ik heb een aantal keer een kort cursusje gevolgd, en heb ook wat schildervakanties in het buitenland gevolgd. Heerlijk relaxed, maar steeds bleef ik mezelf als ‘beginner’ zien.”

Pas geleden besloot Annelies het grondig aan te pakken en begon aan een 5-jarige tekenopleiding aan de Academie in Arendonk (België).

Hoe Annelies urban sketching heeft ontdekt, weet ze niet meer. “Volgens mij heeft ooit een artikel over ‘Teken je leven’ mijn aandacht getrokken [waarschijnlijk gaat het om een artikel van tekenaar Jacco van Dam uit Ridderkerk, die een dagboek bijhield].”

Hoe dan ook, in 2017 maakte ze haar eerste tekening op straat, van een waterpomp in Acht… en ze vond het doodeng: “Hoe begin je nou met een urban schets? Mijn tekeningen waren geen meesterwerken… Wat zal men er wel van vinden?”

De eerste urban sketch van Annelies: de dorpspomp van Acht.

De interesse was echter gewekt en Annelies wilde er meer van weten. “Ik las over het Symposium in Amsterdam (in 2019) en heb me opgegeven als vrijwilliger. Dat leek me een goede gelegenheid een kijkje te nemen in de schetswereld. Het was fantastisch: de sfeer, de onderlinge contacten, de schetsen op allerlei niveau. Het smaakte naar meer.”


De skyline van Amsterdam, getekend tijdens het Symposium in 2019.

“In 2020 werd Urban Sketchers Eindhoven opgericht en ik heb me meteen aangesloten. Het is er op zijn Brabants gezegd ‘kei-gezellig’! Elke maand tekenen we met een zeer enthousiaste groeiende groep in Eindhoven en omgeving. Afgelopen zomer hadden we zelfs een Summer Tour, waarbij we zes weekenden achter elkaar getekend hebben.”

“In 2021 tekenden we met USK Eindhoven tijdens de ‘World Sketching Day’. Na het tekenen aten we heerlijke soep en keken we naar tekeningen die op dat moment over de hele wereld werden gemaakt.”

Materialen

Wat materialen betreft is Annelies niet kieskeurig: “Ik gebruik eigenlijk van alles en nog wat. Mijn potlood en gum gaan zeker nog mee, al gebruik ik ze steeds minder. In het begin tekende ik met vulpen, maar sinds ik geprobeerd heb hem schoon te maken en de punt er niet meer op krijg, gebruik ik diverse fineliners. Maar nu begin ik een vulpen toch te missen” Ik zag Annelies pas geleden enthousiast aan het werk met een gloednieuwe kanariegele vulpen, dus dat is inmiddels goed gekomen.

“Meestal schets ik op locatie en werk ik thuis verder met aquarelverf of -potloden. Mijn probleem is dat ik vaak te ver doorga en alles dichtschilder. Dat is nog een leerpuntje voor me. Ik werk wel altijd in een boekje, in verschillende soorten, kleuren en maten. Afhankelijk van de locatie waar ik heen ga, kies ik een boekje uit.”

“Eén van de schetsen waar ik heel tevreden over ben is er een over een dubbele pagina die ik heb gemaakt in Artis, juli 2021. Het was een hele rustige dag en eigenlijk heb ik geen mens gezien terwijl ik zat te tekenen.”

De praktijk en de tips van Annelies

Het enige vervelende aan urban sketching is dat Annelies het nog altijd eng vind: “In mijn eentje in het openbaar een schetsje wagen… ik durf het zo af en toe wel. Ondanks dat ik het best wel eng vind is het gewoon heel leuk om te doen.”

We horen het vaker dat urban sketchers een zekere drempel over moeten om buiten, ‘in het wild’ te gaan tekenen. Heeft Annelies tips om deze drempel te verlagen? “Ik zie vaak tips langskomen… maar ja, dan moet je het ook nog doen. Ik merk dat ik het in sommige gevallen inmiddels wel aandurf om in mijn eentje in het openbaar te gaan tekenen. Op rustige plekken in een park of op een rustig terras, met mijn schetsboekje een beetje onder de tafel. Nog niet midden in een stadscentrum.”

“Deze schets heb ik gemaakt langs de Waal in Nijmegen, met uitzicht op de Waalbrug. Deze roept bij mij de herinnering op aan de vele loze momenten tussen de bezoeken aan mijn zieke zoon.”

“Wat mij ertoe gebracht heeft om toch buiten te tekenen? Ik denk door heel veel mee te gaan met andere schetsers, mee te doen aan sketchcrawls. Regelmatig tekenen en ervaren dat je tekeningen er beter op worden. Zelfverzekerder worden. Tevreden zijn over je eigen werk, het mag best gezien worden, al is het nog lang niet perfect. En ervaren hoe heerlijk het is om ergens in de natuur te gaan zitten tekenen, helemaal in je eigen bubbel.”

Positieve ervaringen zijn er genoeg, daar ligt het niet aan. “Tijdens het Symposium in Amsterdam was ik als vrijwilliger verbonden aan de workshop ‘Face to face’ van Marina Grechanik. Zij ging mensen tekenen op het Waterlooplein en ik kon meedoen aan haar workshop. Mijn aandacht werd getrokken door een rasechte Amsterdamse met een grote peuk in haar mond. Wauw, die wilde ik wel tekenen! Ze zag me en vroeg wat er toch aan de hand was met zoveel tekenaars. Ik heb het haar verteld. ‘Oh’, zei ze, ‘ik heb ook getekend en zal jou eens tekenen. Ga daar maar eens zitten’. En zo zat ik op het Waterlooplein en werd getekend door Karin.”

Annelies getekend door Karin, in Amsterdam.

Ook in Eindhoven ontmoet ze wel eens aparte mensen bij het tekenen. “Ik tekende op Landgoed Eikenburg in Eindhoven, daar was een vennetje met ganzen. Ik besloot daar te gaan tekenen. Een man vroeg of hij bij me aan tafel mocht komen zitten. Hij zag er een beetje vreemd uit en zette meteen een fles bier op tafel. Hij vertelde dat hij daar elke dag een pilsje kwam drinken en genieten van de natuur, want een terras vond hij veel te duur. Uiteindelijk hebben we een hele tijd gezellig zitten kletsen en heeft hij me veel verteld over de vogels en schildpadden die er leven. Zo zie je maar dat je niet te snel een oordeel over iemand klaar moet hebben.”

Annelies is oma en gaat wel eens tekenen met haar kleinkinderen. “Het is heerlijk om te zien hoe mijn kleinzoon van zes jaar zonder gêne midden op een stoep of plein gaat zitten om zijn onderwerp te tekenen en dan weer huppelend opstaat om eens dichterbij te kijken hoe dat nu allemaal in elkaar zit. ‘Oma, weet jij veel van olifanten? Hebben babyolifanten ook van zo’n nagels?’ De kleinzoon is wel eens streng voor oma: “Als ik een springkussen in de dierentuin heb getekend, vind hij dat er toch wel springende kinderen bij moeten. Zo makkelijk kom ik er niet vanaf!”

Een olifant, getekend door Annelies’ kleinzoon.

Annelies heeft een mooie tip: teken eens iets nieuws. “In het begin hield ik het veilig en tekende ik vooral oude gebouwen, die staan tenminste stil. Maar gaandeweg waag ik me aan van alles en nog wat. In Arnhem tekende ik een modern gebouw en dat was ook heel leuk om te doen.”

Een modern gebouw in Arnhem.

“Onlangs heb ik tijdens een treinreis van zo’n drie uur van alles wat ik tegen kwam in één lijn geschetst. Zo heb ik een leuk overzicht van de reis en de tijd vloog voorbij.”

De treinreis naar Rotterdam in tekeningen.

Natuurlijk zijn er altijd onderwerpen die lastig blijven, maar Annelies blijft het proberen: “Bomen: ik betrap mezelf erop dat ik ze steeds weer helemaal dicht schilder. Personen: ik heb het lang vermeden, maar ik begin het steeds leuker te vinden.”

Het allerleukste van urban sketching is voor Annelies het samen tekenen. Dus: sluit je aan en ga naar bijeenkomsten van urban sketchers groepen bij jou in de buurt (je vindt ze hier) of kom naar onze Sketch Days.

De Sint Janskerk in Maastricht, getekend tijdens het Sketch Weekend in juli 2022.