door Roger Klaassen

Urban Sketchers Nederland bestaat dit jaar 10 jaar. Ik probeer elke maand in het archief te duiken en even terug te kijken. Deze keer: het Symposium.

Morgen keren we terug naar Amsterdam voor onze 23ste National Sketch Day, terwijl de tekenaars in Auckland dan net de laatste dag van het 11e International Urban Sketchers Symposium achter de rug hebben. In Amsterdam mochten wij in 2019 urban sketchers van uit de hele wereld (57 landen!) welkom heten voor het 10e Internationale Symposium.

De lokale organisatie van dat Symposium werd gedaan door een klein kernteam van zo’n tien mensen, onder aanvoering van Ruud Otten. De organisatie van zo’n groot evenement in samenwerking met de internationale urban sketchersorganisatie was niet altijd even makkelijk, dat zal duidelijk zijn. Twee jaar lang werd er met veel energie en inzet gewerkt aan het Symposium.

Eén dag voor het Symposium begon bij mij het gevoel te ontstaan van ‘We did it’. Bij de Zuiderkerk – het centrale punt van het Symposium – kwamen de dozen aan met goodies, de spullen voor de sponsormarkt, de tafels en stoelen, binnen werden beeld en geluid geïnstalleerd. Alles waar we aan gewerkt hadden werd werkelijkheid.

Rond de 70 vrijwilligers hadden zich vooraf aangemeld om mee te helpen op het Symposium. Elke Symposium-ochtend, wanneer ik het pleintje voor de Zuiderkerk op kwam lopen, stond er al een groepje vrijwilligers klaar – ik vond het indrukwekkend. Al snel werd voor de in opvallende rode t-shirt gestoken vrijwilligers de bijnaam ‘Red Army’ bedacht.

Als ik terugdenk aan het Symposium denk ik allereerst aan de geweldige inzet van de vrijwilligers. Van tevoren was er een gedetailleerd werkschema opgesteld, maar tijdens het Symposium moesten we nog vaak een beroep doen op vrijwilligers om in te springen bij onvoorziene omstandigheden. Iedereen werkte mee om het voor de deelnemers zo’n mooi mogelijk evenement te maken. Onderstaande foto spreekt voor mij dan ook boekdelen: op de laatste zaterdag was er nog maar een klein groepje over dat de hele Zuiderkerk moest opruimen – ook zo’n enigszins onverwachte taak – iedereen ging zonder klagen aan de slag en Patricia stofzuigde in haar eentje beide verdiepingen van de kerk.

Het was een snikheet Symposium met temperaturen boven de 40 graden. Iedereen zag er verhit, plakkerig en zweterig uit, we sprongen bij als mensen oververhit raakten (water en zoute drop bleken het medicijn), de catering moest alle zeilen bijzetten om aan water te komen. Deelnemers volgden elke dag 36 workshops in het centrum van Amsterdam, de hele dag waren er lezingen en demo’s in de Zuiderkerk, er was een sponsormarkt in de Zuiderkerk waar ook veel omwonenden een kijkje kwamen nemen… het was een belevenis en een avontuur waar velen van ons nog met trots en genoegen op terugkijken.

Ik hoop dat de mensen in Auckland over een aantal jaar met net zoveel plezier terugdenken aan hun Symposium.