USK Interview: Vincent Geels

Vincent Geels

door Roger Klaassen

Al enige tijd vielen mij de kleurrijke, expressieve tekeningen op die Vincent Geels plaatst in onze Facebook-groep. Tekeningen (of schilderijen) die heel anders zijn dan de meeste urban sketches die we kennen. Vincent maakt kleurrijke, losse tekeningen en ze neemt de vrijheid de werkelijkheid naar haar hand te zetten. Tijd voor een kennismaking!

Vincent Geels woont in Lochem en is in het dagelijks leven kunstenaar. Met haar man Rob woonde en werkte ze jarenlang in het buitenland, maar nu wonen ze in een mooie bosrijke omgeving. Ook hun dochters zijn creatief bezig naast hun dagelijkse werkzaamheden.

Tekening het station in Arnhem. Er stond een Afrikaanse band te zingen het was een groot feest.

Vincents drive: creëren en mensen blij maken met haar werk. Vandaar ook dat ze is aangesloten bij heel veel kunstgroepen: verschillende CVP groepen (Creative Visionary Program, een opleiding van Art2Life, Kunstcollectief Diversity, Picturia Gelria, Kunst in Lochem en van de Modellengroep in het Stadshuus van Lochem. Vincent volgde ook nog verschillende opleidingen schilderkunst. Ik pik Picturia Gelria er even uit, omdat wat zij doen raakt aan wat urban sketchers doen: de groep komt wekelijks bij elkaar om op locatie te schilderen (of te tekenen – alle materialen zijn toegestaan).

Vincent: “Ik ben ook als vrijwilligster werkzaam bij ‘t Stadshuus in Lochem. Mijn kunst is daar door iedereen te zien in de openbare ruimtes. Ik geef daar ook eens in de twee weken ‘Open Atelier’: iedereen die daar komt, neemt zelf het werk mee waar hij of zij mee bezig is. Iedereen is blij om daar veilig en gezellig de middag door te brengen en van elkaar te leren.”

Vincent coacht ook mensen die met schilderen bezig zijn die daar verder mee willen komen. Ook tijdens urban sketch days geeft Vincent goede tips en spoort ze mensen aan om eens iets nieuws te proberen, zo heb ik gehoord.

Aquarel met pen… Jeroen Bosch op het plein in Den Bosch, tijdens de National Sketch Day in 2023. Het standbeeld ‘Een kunstenaar in de zon.’ Peer Wolkers werd daar geïnterviewd en we stonden in de krant. Topdag!

Met urban sketching raakte Vincent twee jaar geleden bekend: “Een uniek gebeuren. Heerlijk om de sfeer te proeven, te creëren en boeiende mensen te ontmoeten, die ook zonder schroom flink bezig zijn. Samen creëren verbindt.”

Zoals je al kunt zien aan de tekeningen bij dit interview, is Vincent niet kieskeurig wat materialen betreft. “Ik gebruik al het materiaal wat me voor mijn voeten komt. Papier, canvas, paneeltjes: alles kan. Ik werk met potloden, tekenpennen, inkt, houtskool, collage, aquarel, kwasten, krashoutjes,en verder met alles wat er op straat ligt. Het lijkt veel maar het zit allemaal in één handige tas.”

Hoe gaat Vincent te werk?

De tekeningen van Vincent zijn vlot getekend of geschilderd met veel laagjes over elkaar, waardoor een rijke, expressieve tekening ontstaat met veel details. Vincent werkt spontaan op basis wat ze voor zich ziet en vervolgens reageert ze met verf, inkt of potlood weer op wat er op papier. Vincent: “Voor ik begin te tekenen, loop ik wat rond en kijk of ik me goed voel bij de omgeving, of ik goed sta of zit en of ik niet gehinderd word door het een of ander. Ik moet me veilig en goed voelen. Meestal neem ik een paneeltje mee van ongeveer 28 x 33 cm. Ik probeer echt als een urban sketcher te werken en dat lukt me ook in het begin, maar… daarna gaat mijn werk toch een eigen leven te leiden.”

Het Kasteeltje in Lathum, vlakbij Arnhem. Een gedenkwaardige middag – de laatste waar Gerard Beekman bij kon zijn. Hij was daar in de buurt geboren. Gerard moest even rusten in de auto, was moe. Hij had een mooi werk gemaakt en was blij er nog bij te zijn.

“Als ik begin kijk ik naar compositie, ik schat in of wat ik wil maken op mijn paneel past. Dan start ik in het midden en zet dat vast. Daarna vergroot ik mijn blik rondom en kijk hoe veel en wat er past aan de zijkanten. Daarna laat ik mijn hand vrij en speel. Al snel weet ik dan waar het heen gaat, ik kijk en begin en speel vooral. Daar kom ik niet onderuit. Het maakt verder niet uit, wat voor tools of kleur ik in mijn handen krijg.”

“Niets om me heen kan mij storen. Als ik bezig raak ik in een flow in mijn eigen wereld. In mijn werk let ik wel op licht en donker, warm en koude tonen. Later komt de balans om de hoek kijken en weet ik waar ik nog accenten mag plaatsen. Hoe meer het vordert hoe vrijer het werk wordt. Ik praat ook met mijn werk, actie en reactie is snel en sterk aanwezig. Dan zeg ik opeens,’ Wat doe je nu’ en dan komt een reactie op gedane zaken terug.”

Haar werk zit zo vol details en lagen over elkaar… wanneer weet ze nu of een tekening of schilderij af is? “Gelukkig bepaal ik dat als kunstenaar zelf. Ik werk inderdaad gelaagd en met veel details. Er zou meer rust in mijn werk kunnen zijn, maar ik zie teveel en werk erg snel – ik heb het eigenlijk niet in de hand. Het ontstaat en daar moet ik het mee doen. Iemand anders kan zeker niet zeggen, ‘Hé .. dat huis staat er nog niet helemaal op. Het is nog niet klaar, doe nog maar een half uurtje’ – gelukkig kan dat niet!”

De ‘Stenen Brug’ in Roermond. Ik zat op een schuine helling langs het water en het scheelde weinig of ik had erin gelegen, hilarisch.

Om af te sluiten: een belevenis in Amsterdam en een goede tip

In Amsterdam maakte Vincent, samen met Ingrid Terpstra, iets leuks mee. “We zaten aan de rand van het water te tekenen. Als steuntje zat ik op een randje van een plantenbak… Zo’n heerlijke Amsterdammer zei ineens ‘Oh, mijn bloemetjes gaan eraan! Ik plant ze niet voor niks! Dan kun je beter heerlijk op mijn boot gaan zitten schilderen, dan maak je niets kapot.’ Dat liet ik me geen tweede keer zeggen: heel riant hebben we daar op de boot gezeten, kregen koffie en koek werd aangeboden. Wij urban sketchers hadden de dag van ons leven. Mijn tekening met collage heeft inmiddels een ander huis gevonden.”

Een heel goede tip die Vincent ooit kreeg: “Begin! Begin ’s morgens gewoon 20 minuten te tekenen, ga naar buiten of naar je atelier en laat je hand gaan. Het doen, gewoon spelen. Laat je betoveren, dat is het belangrijkste.”