door Roger Klaassen
Het Urban Sketchers Symposium in Amsterdam ligt alweer ruim drie weken achter ons. Sommigen van jullie zullen zich wel afgevraagd hebben waarom er nog geen verslag op onze site is verschenen… welnu, simpelweg vanwege vakanties. Van mij en van Gwen Glotin. Zij was officiële correspondent van het Symposium en vanaf morgen zullen we haar getekende verslag ook hier gaan plaatsen zodat we het Symposium nog eens kunnen beleven.
Vandaag trap ik af met een bericht waar ik al drie weken mee rondloop in mijn hoofd: een hulde aan het Rode Leger van vrijwilligers dat het Symposium tot een groot succes maakte.
Gedurende het Symposium liepen er maar liefst 70 vrijwilligers rond in hun rode shirts. Met dank aan onze sponsor Winsor & Newton. De shirts zorgden ervoor dat de vrijwilligers goed herkenbaar waren voor de deelnemers, en versterkten ook het onderlinge groepsgevoel.
Marleen Dambrink was verantwoordelijk voor het inroosteren en instrueren van alle vrijwilligers, een zware klus waarbij ze gelukkig werd bijgestaan door Peggy Titaley. We hebben het zelf kunnen zien en ervaren en we lazen het talloze keren op Facebook in de reacties van deelnemers: Marleen heeft het fantastisch gedaan! Marleen zelf: ‘Ik ben zo trots op de vrijwilligers! Wat een werk hebben zij verzet. Ik zal hier voor altijd met plezier en liefde op terugkijken. Zo’n groepsgevoel! Uniek. Dank jullie allemaal!’
Ik zat zelf bijna het hele Symposium in onze stand op de markt of achter de balie voor de loterijverkoop. Ik was onder de indruk van de inzet van ‘onze’ vrijwilligers, die de hele dag rondliepen met een glimlach, ondanks de vermoeidheid en de hitte. Ik neem mijn petje af voor de dames achter de informatiedesk, die vriendelijk en geduldig vragen en klachten van deelnemers afhandelden.
Linda Toolsema was verantwoordelijk voor de registraties en de info-desk. Ook haar viel de geweldige inzet en flexibiliteit van de vrijwilligers op: ‘Naast de ingeroosterde taken deed iedereen op eigen initaiatief wat nodig of fijn was: verdwaalde achterblijvers naar hun bestemming begeleiden, water uitdelen, extra stoelen aanslepen, wc’s dweilen, een boodschap doen voor iemand die zich niet lekker voelt, niets was te veel. We waren er voor elkaar als team. Vrijwilligers die geen ‘dienst’ hadden, hielpen de anderen. Onderling werden ervaringen en tips uitgewisseld, er werd voor elkaar water gehaald en met kartonnetjes gewapperd om de ergste hitte te verdrijven. Toen ik geen gelegenheid had om te lunchen was er iemand die mij brownies en appels voerde. En als het even moeilijk was, waren er peptalks en knuffels. Wat een team!! Dank dank dank.’
Ruud Otten heeft twee jaar het lokale team geleid. Plannen maken, overleggen met de international organisatie, vanuit Zuid-Limburg met grote regelmaat naar Amsterdam rijden, enzovoorts enzovoorts. Er is geen mooiere beloning dan te zien dat het hele Symposium op rolletjes loopt, dankzij het werk en de inzet van al die vrijwilligers. Ruud: ‘Ik kan niet vaak genoeg herhalen hoe dankbaar ik ben voor jullie steun en harde werk. Ik zal dit nooit vergeten. We hebben het toch maar even geflikt met z’n allen…’
Tip
Lees ook het verhaal van Sonia Vande Velde, één van de vrijwilligers, op de site van de Belgische Urban Sketchers: ‘The Symposium: seen from inside‘.
Recente reacties