English translation: click here.

Barras, zomer 1985
Oost-Indische inkt, papier (A3)


door Lijn Hof

Het is nooit te laat om met urban sketching te beginnen, dat is het mooie. De gemeenschap van schetsers is gemêleerd: oud en jong, ervaren en beginnend, het loopt allemaal op een vriendelijke manier door elkaar en je bent altijd welkom. En ga je voorzichtig, en misschien een beetje zenuwachtig, als nieuweling naar een bijeenkomst, dan zijn de schetsers van het eerste uur altijd bereid om je wegwijs te maken.

Roger Klaassen is zo’n schetser van het eerste uur. Ruim voor het urban sketchen tot een beweging uitgroeide was hij al aan het tekenen. Hij maakte er uiteindelijk zijn beroep van en werkt nu als illustrator.
Hij vertelt over een schets die hij als jongen van zestien maakte.

Roger: ‘Mijn ouders huurden ‘s zomers vakantiehuisjes in Frankrijk. In 1985 kwamen we in Barras terecht, een klein gehucht vlakbij Digne (volgens Wikipedia wonen er nu 121 mensen). Ons huisje was het hoge deel links op de tekening. Het was oud en vies; we begonnen de vakantie met het servies en bestek afwassen en de badkamer schoonmaken. Het was ook vrij klein: ik lag met mijn zus en twee broers op één slaapkamer, met de bedden tegen elkaar.’
Ondanks de viezigheid had Roger een fijne vakantie in Barras. Hij stond graag vroeg op en zat dan om een uur of zes in de ochtendzon voor het huisje. Daar stonden onder een boom een paar wrakkige stoelen.
Roger: ‘Er liep ook een vieze, luizige hond rond. Ik stel me zo voor dat ik de tekening zittend op een wankele stoel heb gemaakt, mijn benen optillend als de hond passeerde. Gezien de details en de precieze arceringen moet ik lang aan deze tekening hebben gewerkt. Ik maakte de tekening destijds eerst helemaal met potlood, tot en met de arceringen aan toe.
Daarmee ging ik helemaal tegen de beste tekenles die ik ooit heb gehad in. Tussen mijn zevende en twaalfde zat ik op een tekenclubje in Nuenen. Het clubje was eigenlijk alleen bedoeld voor zeven- en achtjarigen, maar ik ben blijven hangen omdat ik het te leuk vond om te stoppen en ik kon het bijzonder goed vinden met de docent, Jan Wils. De tekenlessen werden gegeven in het oude klooster van Nuenen en op een middag kreeg ik de opdracht de kloostertuin te tekenen. Ik begon heel precies de struikjes en coniferen te tekenen en na anderhalf uur had ik slechts een klein hoekje van de tuin heel nauwkeurig getekend. Jan Wils bekeek de tekening, gaf me een nieuw vel papier en zei: “Je hebt nog vijf minuten. Teken nu eens even die hele tuin.” Ik geloofde niet dat dat zou lukken, maar ging aan de slag. In grote lijnen tekende ik in vijf minuten de hele kloostertuin. Ik weet niet of Jan nog iets gezegd heeft of alleen maar instemmend knikte, maar ik had de les begrepen.’

Tegenwoordig houdt Roger zich beter aan de tekenles van Jan Wils.
Roger: ‘Ik begrijp hem nu nog beter dan toen. Onbevangenheid, spontaniteit en jezelf niet verliezen in details zijn niet alleen belangrijk voor een geslaagde tekening, maar ook voor tekenplezier.’

Terug naar Barras, 1985.
Roger kan zich de eigenaresse van het vakantiehuisje nog levendig herinneren.
‘Een heel oud, kromgegroeid vrouwtje. (En eerlijk gezegd ook een beetje vies.) Ze woonde in het deel van het huis helemaal links op de tekening. Ze had mij zien tekenen en vond mijn tekening prachtig. Bij een supermarkt lieten we een fotokopie voor haar maken. Ik voel nog haar harde snorharen prikken, toen ze me bedankte met een dikke kus.’

Roger in actie (foto: Kitty van den Heuvel)

English version

Roger Klaassen and the holiday home

Barras, summer 1985
China ink, paper (A3)


by Lijn Hof

It is never too late to begin with urban sketching, which is one of its good things. The community of sketchers is diverse: old and young, experienced and beginners, everyone is welcome and all sketchers mix. And if you go to a sketching event as a beginner, a little bit nervous and hesitant, then you will find those veteran urban sketchers that are always prepared to help you get started.

Roger Klaassen is such a veteran urban sketcher. Long before urban sketching grew to be a movement, he was already drawing. Eventually, he made it his profession: he works as an illustrator.
He tells us a story about a sketch he made when he was a boy of sixteen years old.

Roger: ‘My parents used to rent holiday homes in France in summer. In 1985 we went to Barras, a small hamlet near Digne (according to Wikipedia, 121 live there today). Our home was the high part you see on the left of the drawing. It was old and dirty; we started our holiday by washing the tableware and the cutlery and cleaning the bathroom. It was also rather small: I shared a bedroom with my sister and my two brothers – the beds touching each other.’
Notwithstanding the dirt, Roger had a nice vacation in Barras. He liked to rise early, and at around six o’clock he enjoyed the morning sun in front of the home. Under a tree, there were a few wrecky chairs.
Roger: ‘There also was a dirty dog, infested with lice. I imagine myself making my drawing, sitting on this wobbling chair, pulling up my legs whenever the dog passed. Seeing the details and the precise hatching, I must have spent a lot of time on this drawing. First I made the entire drawing in pencil, including all the cross hatchings.
That was totally against the best drawing lesson I have ever had. Between my sevenh and twelfth year, I went to a drawing club in Nuenen. The club was meant for seven- an eight year old kids, but I kept going because I enjoyed it too much, and because I could agree so well with the teacher, Jan Wils. The drawing lessons were given in the former convent of Nuenen, and one afternoon I got the assignment to draw the convent garden. I started to draw very precisely every bush an conifer and after one and a half hour, I had only drawn a small corner of the garden. Jan Wils looked at my drawing, gave me a new sheet of paper and said: ‘You have five minutes left. Come on and draw the entire garden.’ I didn’t believe that I would manage to do that, but I got to work. In simple lines, I drew the entire garden in five minutes. I don’t remember if Jan said something or if he only nodded, but I had understood his lesson.’

Today, Roger conforms better to the drawing lesson of Jan Wils.
Roger: ‘I even understand it better now than at the time. Open-mindedness, spontaneity and not getting lost in details are not only important for a successful drawing, but also for drawing pleasure.’

Back to Barras, 1985.
Roger remembers the proprietor of the holiday home very well. ‘It was a very old, crooked, little lady. (And to be honest a little dirty as well.) She lived in the part of the house on the far left of the drawing. She had seen me drawing and she liked my drawing very much. In a supermarket, we had a photocopy made for her. I still feel the pricking of her whiskers when she thanked me with a big kiss.’

Roger (photo: Kitty van den Heuvel)