door Linda Toolsema
In de aanloop naar de National Sketch Day op 3 oktober aanstaande in Almere interviewen we Zita Christie. Zita en Lettie van Drie zijn de organisatoren van Urban Sketchers Almere en organiseren deze dag samen met het team van Urban Sketchers Nederland.
Zita in actie.
Zita Christie woont in Almere met haar twee kinderen, een jongen van 17 jaar en een meisje van 12 jaar. Ze werkt als beeldend kunstenaar en vóór corona ook als freelance event organiser voor internationale bedrijven. Vind je het leuk om meer van Zita’s beeldend werk te zien, bezoek dan eens haar website: zitachristie.com.
Esplanade, Almere.
Als kunstenaar was Zita altijd al aan het schetsen. Maar in 2018 begon ze ‘officieel’ met urban sketching toen ze mee ging doen met Urban Sketchers Amsterdam in het Bimhuis. “Mijn intentie was om meer op locatie en echte (bewegende) mensen te gaan tekenen.”
Bij haar eerste urban sketching uitstapjes nam Zita haar halve studio mee. “Ik nam alles mee: kleurpotloden, brushpennen, inkt en waterverf… gewoon alles.” Ook gebruikte ze toen nog haar A4-formaat schetsboek. Op locatie bleek het handiger om wat kleiner te werken, maar dat was flink wennen. Tegenwoordig gebruikt Zita kleinere schetsboeken of losse vellen papier, en verder alleen waterverf en Posca pennen (acryl markers).
Het melkmeisje in het Rijksmuseum. Let wel: dit is niet nageschilderd van het schilderij van Vermeer, maar naar het leven getekend (zie de tekst hieronder). Zita: “Het Rijksmuseum is een van mijn favoriete plekken om te schetsen. Ik raak daar nooit uitgekeken, het is voor mij geen probleem om daar de hele dag te blijven.”
De meeste schetsers die we vragen naar hun ervaringen met op locatie tekenen, geven aan dat ze alleen maar positieve ervaringen hebben gehad. Zita had wél een negatieve ervaring… al was het misschien niet echt een urban sketching situatie, maar meer een soort modeltekenen. Het gebeurde bij het “Hierteekenen / The Big Draw” festival eind vorig jaar. De dag begon al niet goed. Eerst was Zita één minuut te laat voor haar trein, vervolgens bleek dat ze zowel haar portemonnee als haar fineliner vergeten was. Ze had alleen een Lamy vulpen en waterverf. De inkt van de vulpen was na één tekening al op. Ondertussen stond de batterij van haar telefoon op 7% en natuurlijk lag de oplader nog thuis. Zita tekende dapper door. Het volgende onderwerp was het melkmeisje van Vermeer. Een schattig negenjarig meisje was volledig in stijl gekleed en stond keurig te poseren. Precies op het moment dat Zita haar wilde tekenen, keek het meisje haar aan en begon spontaan te huilen. (Voor alle duidelijkheid: Zita valt niets te verwijten. Bronnen op internet suggereren dat het arme kind iets te lang in de houding had gestaan zonder pauzes.) “Het was echt niet mijn dag,” zegt Zita, “maar het was nog steeds een leuke dag!”
Belfort Rooftop, Almere.
Zita tekent het liefst in de natuur. En als ze dan een plekje zoekt, neemt ze graag een paar minuten de tijd om eerst eens goed te kijken en de compositie vast te leggen. Een handige tip voor andere schetsers, want: “Soms ben je te enthousiast en begint meteen te tekenen, later besef je pas dat als je drie meter verder had gezeten, je eigenlijk een betere doorkijk kreeg.”
De skyline van Almere gezien vanuit het Lumièrepark. Voor Zita een speciale plek, omdat ze hier vanuit de natuur de echt ‘urban’ architectuur van haar eigen stad kan tekenen.
Recente reacties