Ber Theunissen in actie en Ber getekend door Patricia Coors

door Roger Klaassen

Eind juni deed ik mee aan een bijeenkomst van Urban Sketchers Maastricht en daar ontmoette ik Ber Theunissen. Een Maastrichtenaar in hart en nieren: van alle Maastrichtse tekeningen die ik de dagen ervoor gemaakt had, wist hij feilloos de straat te noemen, en ook alles wat in de buurt te zien was en wat ik gemist had.

Ber was een opvallende verschijning, op zijn scootmobiel en zijn daarop zelfgemaakte standaard met tekenplank – zie de tekening die Patricia Coors van hem maakte. Tijd voor een bijzonder verhaal.

Ber vertelt: ‘Ik was nachtchauffeur bij een taxibedrijf. Op 1 april 2017 – geen grap – werd ik getroffen door een beroerte. Mijn hele rechterkant raakte verlamd en ik kon niet meer praten. Ik zat drie maanden intern bij zorginstelling Adelante in Hoensbroek voor revalidatie-therapie en nu kan ik weer lopen en moeizaam praten. Mijn rechterarm blijft verlamd.’

Onze Lievevrouwewal, Maastricht. Dit is een favoriete tekening van me. Ik vind hem goed gelukt.

Ber was rechtshandig, dus moest hij leren alles met zijn linkerhand te doen. ‘Eén van de therapieën is om te leren schrijven met links. De mensen in mijn omgeving zeggen dat ik nu beter schrijf met links dan vroeger met rechts.’ Eén van de lastigste dingen die hij moest leren en waar hij nog steeds aan werkt, is dat Ber ingesleten automatismen en zijn rechtshandigheid steeds bewust moet overwinnen: ‘Als ik iets wil pakken denk ik met rechts, maar dat moet met links… het is moeilijk uit te leggen.’

Voor zijn beroerte had Ber nooit getekend, maar dat veranderde toen hij na de therapie weer thuis zat. ‘Als ik met links kan schrijven, dan moet ik ook met links kunnen tekenen,’ dacht Ber. Hij pakte er een oud schetsboek bij en oefende met het tekenen van rozen, molens, vuurtorens, enzovoorts.

Ber ging op zoek naar voorbeelden van tekeningen waarmee hij verder kon oefenen, en kwam toen bij urban sketchers terecht. ‘Dat wil ik ook kunnen’, dacht Ber. Hij kocht een setje fineliners en hij begon.

Uiteindelijk kwam hij bij Urban Sketchers Maastricht terecht, na een tip van Mathy Engelen. Inmiddels is Ber al een aantal keer met de groep van Ruud Otten op pad geweest. Maar Ber trekt er ook vaak alleen op uit.

Chateau Neercanne op een zeer warme dag. Lees verder voor Bers ultieme tip om de typische kleur van de mergelstenen te schilderen.

Materialen

Ber heeft een mooi lijstje gemaakt van de materialen die hij bij zich heeft als hij gaat tekenen.

  • Faber Castell vulpotlood 0.5 mm
  • Set Staedtler fineliners
  • Sakura micron 0.05 mm, 0.1 mm en 0.2 mm
  • Schminke aquarel 12 kleuren, aangevuld met 2 kleuren van Winsor & Newton (die pasten er nog net bij in het blikje)
  • Aquarelpotlood Bruynzeel – set van 24
  • Ecoline Brushpen Talens – set van 12
  • Schetsboek A5 en A4 Hahnemühle
  • Escoda reispenselen Perla maat 10, 6 en 2
  • Statief Hama 62 (als schildersezel)

Het is een hele lijst – soms heeft het voordelen om met een scootmobiel op pad te zijn (Ber waardeerde dit grapje wel…).

Borgharen. Ik zat te tekenen tussen geparkeerde auto’s in en toen kwam er een vriendelijke man die me vertelde dat ik ook naar binnen kon – zie de volgende tekening.

De praktijk & de tips van Ber

Ber geniet van urban sketchen. Het enige vervelende is dat hij, wanneer hij door mensen wordt aangesproken, moeilijk kan praten en dat mensen hem dan slecht verstaan: ‘Soms kom ik niet goed uit mijn woorden. Mensen moeten dan even geduld hebben en begrip hebben.’

Wat mij opvalt aan de tekeningen van Ber zijn de beheerste, rechte lijnen – er is geen bibbertje of uitschieter te zien. Ber vertelde dat hij hier een truukje voor heeft: ‘Ik maak mijn tekening eerst in potlood. Ik zet dan kleine, rechte streepjes, die kras ik in het papier. De fineliner zoekt dan eigenlijk vanzelf zijn weg.’

Borgharen. En deze tekening maakte ik er dan binnen.

Zijn favoriete locaties vindt Ber in en om Maastricht. ‘Je kunt me regelmatig aantreffen in het Jekerkwartier in Maastricht. Dat is echt het walhalla voor tekenaars en schilders.’

Naast dit walhalla heeft Ber nog een mooie plek. ‘Ik rijd op mijn scootmobiel ook graag naar Château Neercanne, gewapend met mijn tekenspullen.

Wie in Zuid-Limburg gaat tekenen, zal vast en zeker de huizen en gebouwen zien die zijn gebouwd met mergelstenen. De typische geel-beige tint van die stenen is moeilijk te treffen, maar Ber heeft de ultieme mergel-kleur gevonden: ‘Pure koffie is de ideale kleur om mergel mee te schilderen. Dus geen melk of suiker (met suiker gaat het je tekening plakken), pure koffie.’

Ber maakt met zijn positieve instelling, zijn doorzettingsvermogen en zijn veerkracht iets moois van het leven na een beroerte. Die instelling vinden we terug in de volgende tips: ‘Laat je niet ontmoedigen door de fantastische schetsen die er gepost worden. Werk in je eigen tempo, oefen en je zult zien dat je telkens beter wordt. Blijf schetsen!’

Bers motto is er een voor op een tegel: ‘Het leven is een feest en vol verrassingen.’ Niet alle verrassingen zijn prettige verrassingen, maar Ber laat zien hoe je er het beste van kunt maken.

De Pater Vinktoren in Maastricht in herfstkleuren, gezien vanaf de Helpoort.

Bedankt voor je mooie verhaal, Ber!