door Linda Toolsema
In het interview van vorige maand met Maastrichtenaar Ber Theunissen zagen we al een schets van Patricia Coors voorbij komen. We blijven nog even in Limburg en laten deze maand Patricia aan het woord.
Patricia bij het Urban Sketchers Symposium in Amsterdam in juli 2019 (foto: Stuart Goss). Patricia is hier vrijwilliger bij een workshop van Jörg Asselborn.
Patricia Coors werd in 1955 in Den Haag geboren en kwam via Nijmegen en Amsterdam in Swalmen, Limburg terecht. “In 1977 werd ik verliefd op Wim op de TT van Assen. Hij op de motor, ik op de motor, zie je het voor je? We zijn in 1978 getrouwd en hebben drie kinderen en zes kleinkinderen in de leeftijd van (bijna) 1 tot 15 jaar.” Na bijna 35 jaar werken werd Patricia ‘boventallig’ en nu kan ze haar eigen tijd vrij indelen. Stilzitten doet ze zeker niet! Ze heeft genoeg te doen: mantelzorg voor haar vader van 91, af en toe oppassen op een kleinkind, fietsen, in de tuin werken, boekjes maken, textiele kunstwerken maken, experimenteren met natuurlijke verfstoffen, kijken naar de Formule 1 en naar de vogels in haar tuin en op bezoek bij vriendinnen en familie. Patricia is lid van de Textielgroep Grenzenlo(o)s en zit daarnaast bij USk Maastricht en bij de Dino Sketchers, een (besloten) internationaal groepje dat elkaar kent van de vroege jaren van Sketchbook Skool (SBS, een organisatie die online tekencursussen verzorgt). Patricia: “En wat schetst mijn verbazing dat er in mijn dorp nóg een SBS-collega woont?” Meer over Patricia lees je op haar blog patriciacoors.blogspot.com of op Instagram onder @patriciacoors.
“In de TGV op weg naar Parijs, januari 2017. Met tweede dochter Laura. Tekenen terwijl ik reis is wel een van de leukste bezigheden die ik kan bedenken. Ik kan tekenen en praten tegelijk, zodat de ander niet het gevoel krijgt buitengesloten te zijn.”
Patricia doet eigenlijk al heel lang aan urban sketching. “Er bestaan tekeningen van mij gemaakt als jonge tiener, waarin ik mijn omgeving getekend hebt, volgens de huidige regels van Urban Sketchers.” Vanaf 2005 is ze geregelder gaan tekenen, meteen in pen en vooral op reis in Moleskine schetsboeken. Haar familie en vriendinnen zijn er inmiddels aan gewend… Vanaf 2008 heeft Patricia veel met een vriendin buiten gewerkt, vooral in aquarel en af en toe met pen. Op 4 april 2014 is ze begonnen aan de online cursussen van Sketchbook Skool en vanaf die tijd is ze haar tekeningen in ‘journals’ gaan nummeren. “Ik zit nu op #1009. En ik heb nog meer tekeningen gemaakt in aparte (thema)boekjes.”
De eerste ‘echte’ ervaring met Urban Sketchers was voor Patricia op 19 april 2014. Ze deed mee met een sketchcrawl die werd georganiseerd door Koosje Koene. “Daar heb ik onder andere Gwen Glotin en Linda Toolsema ontmoet. Het was een overwinning voor mezelf om zomaar in zo’n grote groep vreemden te gaan tekenen, hoor.”
Patricia is een fanatieke schetser en neemt bij elk uitje haar tekenspullen mee. Maar tegenwoordig ‘durft’ ze vaak niet te tekenen omdat ze dat onbeleefd vindt als ze met iemand in gesprek is. “Meestal zijn de momenten té vol van echt contact om een zijstapje te nemen en in een hoekje te gaan zitten tekenen. Het verlangen is er wel.”
“Voor in elk schetsboek teken ik mijn palet en materialen.”
Die tekenspullen, dat zijn tegenwoordig vooral haar vulpennen, Lamy en Sailor, gevuld met De Atramentis en Rohrer & Klingner inkt. De Faber Castell Pitt pennen vindt ze ook fijn, maar die raken gauw op. Daarnaast heeft ze een paar kleuren Winsor & Newton aquarelverf in een doosje met een Pentel waterpenseel erbij. Als Patricia schetsboeken koopt, is dat vooral van Fabriano en recentelijk ook een Stillman & Birn met heerlijk glad papier. Vaak maakt ze echter haar schetsboeken zelf. Ze maakt dan van oude boekomslagen nieuwe schetsboeken met stevig papier dat ze nog in huis heeft. Om zichzelf uit te dagen beplakt Patricia af en toe haar tekenpapier met papier wat ze in huis heeft. “Dat geeft altijd een verrassend resultaat, waarbij ik meer bij het grafische aspect kan blijven en niet verstrikt raak in het vinden van de juiste kleuren. Ik scheur of verknip daarvoor oude boeken, administratie van vroeger, handleidingen, borduurpatronen, landkaarten of boodschappenlijstjes tot kleinere snippers. Omdat naaien vanaf de lagere schooltijd een constante bezigheid is, naai ik ook wel eens stofjes op het papier in mijn schetsboeken.” Voor dagreisjes maakt Patricia bovendien vaak kleine leporelloboekjes (harmonica-gevouwen). “Dan heb ik meteen de ‘drive’ om het boekje vol te tekenen! Afmaken is mijn grootste uitdaging.”
Sketch Day Rotterdam op 1-9-2018 bij de kubuswoningen. “Dit is een voorbeeld van een van mijn experimenten. Van kleurenvangpapier (colour catchers) en gebruikte theezakjes heb ik een boekje genaaid. Op twee pagina’s hiervan heb ik de kubuswoningen geprobeerd te tekenen.”
Het tekenen op locatie leidt regelmatig tot bijzondere ontmoetingen. In 2019 was de bekende Australische schetser Liz Steel in Gouda. Patricia: “Daar móest ik heen! Op de Markt was er een klein jongetje dat allerlei vragen aan me stelde. Ik heb hem snel getekend en hij heeft zijn naam eronder ‘geschreven’. Zó schattig!” Een andere keer tekende Patricia in de trein een slapende man. Achter haar zaten zijn vrouw en kind. Patricia liet de tekening zien aan de vrouw, die er een foto van maakte.
De allermooiste ervaring vond Patricia het USk Symposium in Amsterdam in 2019, met alle bekende namen en zoveel tekenende mensen. “Niet dat ik zelf veel getekend heb, maar deel zijn van zo’n gemeenschap geeft een fijn gevoel.”
Tekenen op uitnodiging van Mathy Engelen in Oud-Rekem in mei 2018. “In een zelfgemaakt thema-boekje (over tekenen met USK Maastricht) heb ik – op goed geluk – van tevoren wat papier geplakt. Vervolgens is het een uitdaging deze plaksels te integreren met mijn tekening en compositie. Dat lukt niet altijd even goed, maar hier wel. Dankzij Mathy kregen we tips voor mooie plekjes.”
Eigenlijk zou Patricia wel wat vaker willen tekenen, vooral op reis. Helaas gaat dat nu even niet vanwege de coronamaatregelen. Ze houdt ervan om huizen, natuur, mensen en vooral haar eigen kleinkinderen te tekenen. Maar dat laatste is eigenlijk geen urban sketching, zegt ze – tenzij je de omgeving erbij tekent natuurlijk. “Van Gertie van der Weiden heb ik een met stof beklede omslag gekregen, waarin ik mijn zelfgemaakte schetsboeken kan schuiven. Daarin maak ik verslagen van mijn (werk)reizen met mijn Wim. Hij rijdt, ik teken…” Ten slotte geeft Patricia ons nog een tip voor als we zelf weer op reis kunnen: “Jullie moeten écht naar Roermond komen. Veel mooie gebouwen, Art-Deco, religieus erfgoed, gezellige terrassen, de Roer en de Maas, moderne architectuur, teveel voor één dag!”
Recente reacties